Ons Verhaal – Stichting Vrienden van Adesa

Een Helpende Hand Bieden

Aan de minderbedeelden van Peru.

In 1984 troffen Ada van der Horst en Dr. Amador Villanueva elkaar bijna letterlijk in de sloppenwijken van Peru. Samen richtten zij de stichting Asociación Desarrollo de la Educación y de la Salud (Organisatie voor Ontwikkeling van Onderwijs en Gezondheidszorg) op, met als doelstelling een helpende hand te bieden aan de minderbedeelden van Peru.

In de jaren daaropvolgend heeft ADESA heeft twee grote projecten ontwikkeld in de sloppenwijken in de noordzone van de hoofdstad Lima. In 1990 begon ADESA een onderwijsproject in Los Rosales, wat begon met een rieten hutje, zonder stromend water, riolering of elektriciteit. In het jaar daarop waren voldoende fondsen bij elkaar verzameld om te beginnen met de bouw van een lokaal. Dat was het eerste stenen gebouw en bovendien de eerste school in de wijk. Daarnaast begon zij met het bieden van speciale hulp in achtergebleven gebieden in de rurale streken van Peru, waar de ontwikkeling van gezondheidszorg- en onderwijsfaciliteiten tot nog toe erg achterloopt.

Educatie

Een bezoek aan onze scholen roept een warm en hartelijk gevoel op, je wordt haast overvallen op het schoolplein luisterend naar het schoollied gezongen door de kinderen. Onderwijs, voor ons een gewone zaak, in Peru realiseer je je pas het toekomstbelang. Voor de kinderen. Tegelijkertijd, zie je de kapotte tafels die moeten worden vervangen, verstopte toiletten of een schoolbord wat niet meer hangt. Ondanks dat, de positiviteit overheerst. De leraren en leerlingen zijn zeer gemotiveerd en zien het belang van onderwijs in.

De kliniek die ADESA bouwde met financiële hulp van Terre des Hommes, bestond eerst uit de begane grond met een eerste verdieping. Enkele jaren later kwam er een verdieping bovenop. Het is duidelijk tegen welke achtergrond de kliniek staat. Dit was en is nog steeds een achterstandswijk (Pueblo Joven) waar de mensen in rieten hutjes leefden en zelfs nu in 2020 is veel behuizing nog zeer armoedig, in veel gevallen zonder voorzieningen van water en elektriciteit. De medische zorg is nog steeds supervoordelig in het medisch centrum, zodat de allerarmsten hier ook zonder problemen behandeld kunnen worden.

Op verschillende manieren wordt hier gezondheidszorg aangeboden. Er zit een (kinder) arts, gynaecoloog, tandarts, logopedist en een apotheek. Het aantal behandelingen stijgt nog elk jaar. Ook wordt er preventief voorlichting gegeven over bijvoorbeeld TBC of goede voeding

Het is inmiddels meer dan 30 jaar geleden, 1986, dat er een mooie kliniek gebouwd kon worden in deze “Pueblo Joven” (letterlijk ˜Jonge Wijk”) in Aňo Nuevo, in Comas. Een medisch centrum dat betaalbaar was en is en toegankelijk voor iedereen, ook voor de allerarmsten.

Er was een enorme noodzaak om bij te dragen aan de medische zorg in Peru. Er was een tekort aan alles in die tijd. Het maakte dan ook een groot verschil voor de patienten vooral voor de moeders, met de kinderen van groot tot klein. Veel babies werden geboren in het ADESA centrum. Het centrum werd buiten kliniek om ook een ontmoetingspunt van en voor vrouwen die naar alle mogelijke lezingen kwamen en zeer leergierig waren. Er werden hulpposten opgezet in de heuvels, gratis toegankelijk en bemand door vrijwilligers. Dit maakte de toegang tot de kliniek laagdrempeliger. Op deze manier konden nog meer moeilijke en zeer trieste gevallen onder de patienten gevonden worden. Ook konden de vrouwen die dat nodig hadden aanschuiven bij een sociaal werkprogramma, dat door vrijwilligers werd georganiseerd. Geborduurde kaarten en mooie geborduurde kleden werden er gemaakt.

Helaas wordt In Peru nauwelijks omgekeken naar gehandicapte kinderen. Het komt ook wel voor dat deze worden verstopt in huis. Het wordt door de lokale bevolking soms als een schande gezien om zo’n kind te hebben. Ze krijgen dan bijvoorbeeld geen eten meer…

Verhalen van schrijnende gevallen, soms met een pijnlijke afloop. Gelukkig zijn er ook ouders die kinderen met een uitdaging wel in hun armen sluiten. Samen met de stichting zetten we de schouders eronder.

Vandaag komen gehandicapte kinderen hier die vaardigheden leren zodat ze in de toekomst een paar uur kunnen werken, voor zover dat kan. Jorinda, een Nederlandse, begleidt de dag. We beginnen met Daniel. Daniel is al 17 jaar maar heeft het verstand van een zesjarige, hij is onderdeel van een diverse groep. Eigen persoonlijkheidjes. Met een ding gemeen, het syndroom van down of een andere stoornis. Jesus, de druktemaker, die om aandacht te krijgen hard gaat huilen en plots weer ophoudt en vrolijk verder gaat. Luis, een vrolijk kind die pas stopt met spelen als hij moe met zijn hoofd op tafel ligt. Of het meisje Kiara, die niet veel zegt maar communiceert met een glimlach of je vastpakt. Een lief kind die liefde schenkt.

Obra Social

De Eerste Jaren...

“In de eerste jaren was de hulp vooral gericht op de vele ondervoede kinderen en de daaruit voortvloeiende ziekten waarvoor geen geld was bij de overheid. Hun moeders konden overleven dankzij het werk dat zij konden doen binnen speciaal voor deze vrouwen opgezette projecten. Wij denken met grote sympathie en bewondering terug aan deze vrouwen die zo hun best deden om aan de armoede en problemen te ontsnappen door te werken in ons eerste project: “werkverschaffing”, in het Spaans ”Obra social”.

– Ada van der Horst-Smit, oprichter Adesa Peru.

[contact-form-7 id=”236″]

Aan de minderbedeelden van Peru.

De Eerste Jaren...

– Ada van der Horst-Smit, oprichter Adesa Peru.

Een menswaardig bestaan voor iedereen, door onderwijs en gezondheidszorg

Stuur een Bericht